در دهه 1960، زمانی که کشور جنبش حقوق مدنی آمریکایی آفریقایی تبار را تجربه کرد، آمریکایی‌های مکزیکی الهام گرفتند تا در جوامع خود تغییراتی ایجاد کنند. آنها اصطلاح Chicano را برای نشان دادن احساس غرور، ابراز مقاومت و تقویت هویت فرهنگی ایجاد کردند. برای اولین بار در کالیفرنیای جنوبی و تگزاس استفاده شد، جایی که سزار چاوز، دولورس هوئرتا و کارگران مزرعه متحد فعالان را سازماندهی کردند. فعالیت های سیاسی و اجتماعی آنها به جنبش چیکانو یا جنبش.
مهاجرت مکزیکی-آمریکایی ها به غرب میانه به دهه های 1920 و 1930 برمی گردد، زمانی که کارگران برای کار در مزارع چغندرقند به شمال مهاجرت کردند. با گذشت زمان، آنها در جوامع مینه‌سوتا ریشه دوانیدند – به ویژه سنت پل لوور وست ساید (West Side Flats)، که مشاغلی را در صنعت گوشت و راه‌آهن ارائه می‌داد. در اواخر دهه 1930، بسیاری از مکزیکی ها سعی کردند در نزدیکی خانواده خود ساکن شوند که کمبود مسکن در محله وجود داشت.
بسیاری از مسکن‌ها در Lower West Side در نهایت به دلیل خطر بالای سیل در این منطقه غیرقابل سکونت تلقی شدند. سیل در سال 1952 منجر به تخلیه 2641 نفر از ساکنان شد و سیل دوم در سال 1957 نیاز به یک راه حل طولانی مدت را برجسته کرد. این محله قبلاً هدفی برای نوسازی شهری بود و اداره بندر سنت پل در سال 1956 اعلام کرد که پروژه منطقه صنعتی Riverview جامعه را تخریب خواهد کرد. خانواده‌ها تمایلی به ترک خانه‌ها، مغازه‌ها، مدارس و کلیساهای خود نداشتند، حتی زمانی که به آنها قول شغل در ریورویو داده شد. این شهر این پروژه را در سال 1964 با هزینه 9 میلیون دلاری ساخت و 4 میلیون دلار هزینه جابجایی تکمیل کرد، اما مشاغل به تعداد وعده داده شده به دست نیامد.
در نتیجه از دست دادن بخشی از منطقه خود، مکزیکی ها و آمریکایی های مکزیکی تبار از جنبش فرهنگی Chicano که در سراسر ایالات متحده رخ می داد الهام گرفتند. برخی از گروه ها، از جمله دولت ایالات متحده و جنوب غربی شیکانوس، غرب میانه را بدنام کردند. دومی آنها را «محروم فرهنگی» خواند و مدعی شد که «نمی‌دانند چیکانو بودن یعنی چه». با این حال، این نظرات، Chicanos را از مینه سوتا منصرف نکرد و آنها همچنان به دنبال ارتباط و مشاوره بودند.
خواهر مری جیووانی گورهان، اهل سنت پل وست ساید که در کلیسای بانوی ما گوادالوپ فعال است، تصمیم گرفت از طریق آموزش به جامعه خود کمک کند. در سال 1966، او ایده طرح منطقه گوادلوپ، همچنین به عنوان GAP را مطرح کرد. GAP برای پر کردن شکاف فرصت بین لاتین تبارها و سایر گروه ها از طریق کلاس های آموزشی جایگزین طراحی شده است. این برنامه دانش‌آموزان 14 تا 19 ساله را به‌صورت مشروط یا مشروط و همچنین آن‌هایی را که در مدرسه با مشکل مواجه بودند، می‌پذیرفت.
دوره های جامع مدرسه GAP تاریخ، فرهنگ و سنت های مکزیک را ادغام می کند و تجربه ای همه جانبه برای دانش آموزان ایجاد می کند تا به کار خود افتخار کنند. آنها همچنین مهارت‌های اساسی را برای دانش‌آموزان ایجاد کردند تا به دنبال شغل باشند تا خانواده خود را تأمین کنند. در سال 1967، رویای گورم به واقعیت تبدیل شد و GAP به یک ستون اصلی در جامعه تبدیل شد. (در سال 2019، GAP همچنان از طریق سیستم مدرسه سنت پل به دانش آموزان در معرض خطر خدمت می کند.)
در سال 1967، یک گروه طرفدار شیکانو، براون برتس، در سمت شرق لس آنجلس تشکیل شد. اهداف آنها حذف آزار و اذیت پلیس، بهبود آموزش و افزایش نمایندگی سیاسی بود. این شعبه در سال 1969 در سنت پل تأسیس شد. برت های سنت پل براون با جمع آوری کمک های مالی برای خانواده های نیازمند، ارائه کمک های قانونی و کمک به طرح منطقه گوادالوپ با حمل و نقل کالاهای صنایع دستی به جامعه خود خدمت کرده اند.
همچنین تلاش هایی برای تدریس تاریخ چیکانو در سطح دانشگاه وجود داشت. در سال 1969، شورای هماهنگی آموزش عالی چیکانو در دانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا، طرح سانتا باربارا را توسعه داد، که فراخوانی برای اقدام برای افزایش ثبت نام، ثبت نام، نمایندگی و برنامه نویسی لاتین تبارها در آموزش عالی بود. جبهه آزادی لاتین (LLF)، یک گروه دانشجویی در دانشگاه مینه سوتا، در سال 1970 تشکیل شد. در 26 اکتبر 1971، دانشجویان LLF به رهبری رامونا روزالس، موریل هال را تصاحب کردند و خواستار ایجاد یک بخش مطالعات چیکانو شدند. کالج هنرهای لیبرال موافقت کرد و اولین کلاس های چیکانو در پاییز 1972 ارائه شد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، ورودی اصلی MNopedia را بررسی کنید.